Zrozumienie potrzeby udrażniania dróg oddechowych należy poprzedzić analizą budowy anatomicznej krtani i gardła w przekroju podłużnym przez szyję i część głowy człowieka. Od razu rzuca się w oczy masywna struktura, jaką jest język. Część języka, którą widzimy na co dzień jest tylko fragmentem całego mięśnia poprzecznie prążkowanego, jakim jest język. Poprzecznie prążkowanego, czyli w skrócie zależnego od naszej woli. W przypadku utraty przytomności i ułożeniu ciała na wznak język grawitacyjnie opada na tylną ścianę gardła szczelnie do niej przylegając, czym powoduje zamknięcie światła dróg oddechowych, przez które fizjologicznie powietrze powinno dostawać się do krtani, a dalej do tchawicy, oskrzeli i płuc. Wysokie ryzyko zablokowania dróg oddechowych u osób nieprzytomnych występuje zarówno w przypadku osób dorosłych, jak i dzieci. W pozycji leżącej głowa małych dzieci będzie jednak wykazywała tendencję do powodowania zgięcia szyi. Dzieje się tak ze względu na jej duże rozmiary, w odniesieniu do reszty ciała. Takie pogłębione zgięcie szyi niesie za sobą zwiększone ryzyko zablokowania dróg oddechowych. Dlatego właśnie w przypadku małych dzieci zalecane jest podłożenie czegoś miękkiego (na przykład ręcznika) pod barki. Powoduje to uniesienie szyi i zmniejsza jej zakrzywienie spowodowane wcześniej wspomnianymi rozmiarami głowy. Kolejnym ryzykiem związanym z budową anatomiczną małego dziecka jest jego język. Język u dzieci jest stosunkowy większy w odniesieniu do objętości gardła niż u osób dorosłych. Dlatego tak masywny język jeszcze skuteczniej potrafi zablokować drogi oddechowe niż opadający język u osoby dorosłej. Struny głosowe u małego dziecka są nieco bardziej pochylone do przodu względem osi ciała niż ma to miejsce w przypadku strun głosowych u osoby dorosłej, u której struny głosowe są ułożone poziomo. Wszystkie wspomniane różnice w budowie układu oddechowego dziecka tłumaczą, dlaczego tak ważne jest prawidłowe udrożnienie dróg oddechowych w przypadku udzielania pierwszej pomocy nieprzytomnemu dziecku.