Znalezienie się lub bycie świadkiem sytuacji nagłego zagrożenia zdrowia lub życia jest niezwykle stresujące. Staje się jednak jeszcze trudniejsza, jeśli znajdujemy się w kraju, którego lokalnego języka nie znamy. Bariera językowa może utrudnić wezwanie służb ratunkowych, zwiększając ryzyko poważnych konsekwencji zdrowotnych dla poszkodowanego. Jak wezwać pomoc za granicą, bez znajomości języka? Jakie numery alarmowe obowiązują w różnych krajach?
Sytuacje awaryjne a bariera językowa
Gdy zagrożone jest ludzkie życie, liczy się każda sekunda. W takiej sytuacji, trudności w komunikacji z operatorem numeru alarmowego, służbami ratunkowymi lub innymi świadkami zdarzenia mogą znacznie opóźnić udzielenie pomocy.
Podczas udzielania pierwszej pomocy za granicą można napotkać kilka istotnych problemów. Jednym z nich jest brak znajomości niezbędnych zwrotów, co utrudnia precyzyjne opisanie sytuacji podczas zgłaszania zdarzenia. Kolejną przeszkodą bywa nieznajomość lokalnych numerów alarmowych, które różnią się w zależności od kraju. Problematyczne mogą być również trudności w zrozumieniu instrukcji przekazywanych przez operatora numeru ratunkowego – szczególnie dla osób, które nie znają zasad udzielania pierwszej pomocy. Dodatkowym wyzwaniem jest nieumiejętność przekazania kluczowych informacji o stanie zdrowia poszkodowanego, takich jak przyjmowane leki, alergie czy przewlekłe choroby.
Jak skutecznie wezwać pomoc medyczną w innym kraju?
Udzielenie pierwszej pomocy za granicą może ułatwić przestrzeganie kilku podstawowych reguł:
- znajomość uniwersalnego numeru alarmowego – w krajach Unii Europejskiej oraz wielu innych państwach na świecie można wezwać pomoc, dzwoniąc pod numer 112,
- znajomość podstawowych zwrotów w języku angielskim, takich jak „emergency” (nagły wypadek), „ambulance” (ambulans), help (pomoc), „heart attack” (zawał serca), „unconscious” (nieprzytomny), „not breathing” (nie oddycha),
- wykorzystywanie aplikacji mobilnych, takich jak Google Translate czy „112 Where Are U”, przeznaczonej do połączenia z numerem 112, które mogą pomóc w szybkim tłumaczeniu i lokalizacji miejsca zgłoszenia, a także Google Maps, pozwalająca odczytać adres,
Dodatkowo niektóre kraje oferują wsparcie tłumacza telefonicznego w nagłych wypadkach; kontaktując się z numerem alarmowym, warto sprawdzić czy istnieje taka możliwość.
Numery alarmowe w różnych krajach
Przed wyjazdem do innego kraju warto zapoznać się z obowiązującymi za granicą numerami alarmowymi. Są to między innymi:
112 – obowiązuje w całej Unii Europejskiej oraz w nie będących członkami UE krajach europejskich, takich jak Norwegia czy Islandia. Jest to jedyny numer alarmowy obowiązujący w Danii, Finlandii, Szwecji, Holandii Portugalii, Rumunii i na Malcie. Działa także w niektórych krajach niebędących członkami UE (Norwegia, Islandia, Szwajcaria) oraz poza Europą – np. w Kuwejcie, RPA czy Zimbabwe.
Przed wyjazdem warto zapoznać się z różnymi numerami alarmowymi obowiązującymi w danym kraju. Dobrze jest również zapisać numer policji lub innych służb, nawet jeśli w danym państwie funkcjonuje numer 112. Niektóre kraje mają dodatkowe numery alarmowe dla różnych służb, co może być istotne w sytuacjach kryzysowych. Na przykład we Francji istnieją trzy główne numery alarmowe: 15 dla pogotowia ratunkowego (SAMU), 17 dla policji oraz 18 dla straży pożarnej. Podobnie w innych krajach europejskich, takich jak Niemcy, gdzie numer 110 służy do powiadomienia policji w sytuacjach nagłych, a w Austrii numer 133 jest dedykowany policji.
Warto także zainstalować lokalną aplikację służącą do wzywania pomocy. W przypadku ww. Szwecji będzie to na przykład aplikacja „SOS Alarm 112”, dostępna w Google Play.
Jak radzić sobie w sytuacji kryzysowej bez znajomości języka?
Jak wezwać pomoc za granicą bez znajomości języka angielskiego lub lokalnego? W różnych sytuacjach warto zastosować strategie komunikacji.
W bezpośrednim kontakcie ze służbami ratunkowymi często można postawić na komunikację niewerbalną. Używając gestów i mimiki można pokazać m.in. ból, problemy z oddychaniem czy wskazać miejsce urazu.
Dobrze jest także przygotować przed wyjazdem karty ICE (In Case of Emergency), zawierające podstawowe dane posiadacza oraz numery kontaktowe do dwóch osób, które należy powiadomić w razie wypadku.
Przed podróżą warto zapisać sobie najważniejsze zwroty w lokalnym języku (np. przy pomocy tłumacza Google), takie jak „Potrzebuję lekarza”, „Mam alergię na...”, „Choruję na...” wraz ze wskazówkami dotyczącymi wymowy. Dobrze jest też zainstalować w smartfonie aplikację do tłumaczenia tekstu oraz mowy, która może ułatwić porozumienie się z personelem medycznym i wezwanie oraz udzielenie pierwszej pomocy za granicą.
Zgłoszenie sytuacji awaryjnej w obcym kraju może stanowić wyzwanie – szczególnie wtedy, gdy bariera językowa utrudnia komunikację. Dlatego przed każdą podróżą warto się dobrze przygotować, by wiedzieć, jak wezwać pomoc za granicą. Kluczowa jest tutaj znajomość numerów alarmowych, podstawowych zwrotów i przydatnych aplikacji mobilnych.
Niezwykle ważne jest również to, byśmy znali zasady udzielania pierwszej pomocy. Znajomość podstawowych technik ratunkowych oraz zasad komunikacji z poszkodowanym pozwala niemal automatycznie zadziałać w sytuacji kryzysowej, nawet pomimo bariery językowej. Dlatego zawczasu warto zadbać o odpowiednie przeszkolenie. Pomocą będzie tu stworzony przez Centrum Ratownictwa kurs pierwszej pomocy, który pozwala nabyć wiedzę oraz umiejętności w zakresie udzielania pomocy w nagłych wypadkach. Należy pamiętać, że odpowiednie przygotowanie może okazać się kluczowe dla ratowania zdrowia i życia.
Źródła: Europejski Dzień Numeru Alarmowego 112, Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Sulęcinie, dost. 25.03.2025 10 faktów o telefonie 116 000. To trzeba wiedzieć, Fundacja ITAKA, 3.07.2023, dost. 25.03.2025 112 – när det verkligen är akut, SOS Alarm, dost. 25.03.2025 Karta ICE, Warszawa 19115, 12.03.2025, dost. 25.03.2025