Termin dziecko odnosi się do dzieci pomiędzy pierwszym rokiem życia a początkiem okresu pokwitania. Od okresu pokwitania dzieci określa się jako nastolatki, dla których można używać algorytmów stosowanych u osób dorosłych. Ponadto konieczne jest odróżnienie niemowlęcia i starszego dziecka, ponieważ istnieje kilka istotnych różnic w odniesieniu do diagnostyki i wykonywanych interwencji w oby tych grupach. Okres niemowlęcy jest to umowny okres od narodzin do pierwszego roku życia. Początek pokwitania, który jest fizjologicznym końcem dzieciństwa jest najbardziej logiczną górną granicą wieku, poniżej której stosuje się wytyczne dla pacjentów pediatrycznych. Jeśli ratownicy uważają, że osoba poszkodowana jest dzieckiem, powinni stosować algorytmy pediatryczne. W 1992 roku Safranek, Eisenberg oraz Larsen w swojej publikacji „Epidemiologia zatrzymań krążenia u młodych dorosłych” dowiedli, że jeżeli ta opinia będzie błędna i poszkodowany okaże się młodym dorosłym, ryzyko związane z podjętą decyzją będzie niewielkie, ponieważ – jak pokazały badania nad etiologią zatrzymania krążenia – model pediatryczny zatrzymania krążenia obowiązuje aż do wczesnego okresu dojrzałości.